2015 wordt het jaar van de waarheid voor de horeca: na herhaaldelijk uitstel is de gecertificeerd registratiekassa, de zogeheten black box, een feit.
Dat is niet naar ieders zin, in de eerste plaats niet van de mensen die actief zijn in de sector. Voor hen gaat het om een dure investering en het laten afvloeien van personeel aangezien ze voortaan al hun inkomsten en tewerkgesteld personeel moeten aangeven.
Los van de boodschap die we alle dagen horen, moeten we proberen om de zaken pragmatisch te benaderen, zoals de administratie dat deed in een btw-beslissing van 20.20.20140.
We kennen allemaal het fameuze 'btw-bonnetje', een kasticketje dat handmatig wordt ingevuld in een voorgenummerd boekje en waarvan de uitbater een dubbeltje bijhoudt. Zonder dat bonnetje werden beroepsuitgaven zonder meer verworpen.
We schrijven wel "werd", want sinds enige tijd volstaat dit document niet meer: men moet aantonen met wie men heeft gegeten.
Die btw-beslissing valt op door zijn strenge aard. De voorwaarden zijn van die aard dat de belastingadministratie er beter aan had gedaan het elektronische kasticket te verbieden dan die voorwaarden op te leggen.
Onder die voorwaarden halen we twee voorbeelden aan:
- het digital kasticket is enkel voor klanten met een klantenkaart van de handel van de btw-plichtige.
- De klant die zijn kastickets in elektronisch formaat wil krijgen, moet dat uitdrukkelijk vragen aan de betrokken btw-plichtige in de vorm van een inschrijving voor de verstrekking van deze tickets.
Welke handelaar (en klant) gaan zich inlaten met zulke administratieve rompslomp?
We nemen het geval van de restauranthouder. Die is immers het voorwerp van ons artikel.
Kent u veel restauranthouders met een klantenkaart? Hoeveel klanten gaan zo'n elektronisch kasticket vragen (in pdf-formaat) om dat vervolgens op kantoor te gaan afdrukken en in de boekhouding te steken, nadat ze de naam van de genodigde en de uitnodigende partij erop vermeldden, en dat alles om zo goed als geen btw te recupereren?
Dit is je reinste waanzin.
Op een ogenblik waarop de elektronische factuur is toegestaan, Zoomit automatisch gekoppeld is aan al uw bankrekeningen, dateren de voorwaarden uit die btw-beslissing uit een ander tijdperk. Ander voorbeeld: u wilt uw parkeerticket betalen via sms.
We moeten u erop wijzen dat de beslissing in kwestie restauratiediensten uitsluit van de toepassing van het systeem.
Wat blijft er dan nog over?
De bouwmarkten?
De professionals die er komen kopen ondertekenen doorgaans bonnetjes waarvoor achteraf een factuur wordt opgemaakt.
Particulieren betalen contant en ontvangen een afgedrukt kasticket dat enkel van belang is als ze de goederen nadien willen retourneren.
We zien dus echt niet het nut in van die streng gereglementeerde maatregel.
Wat is het nut van een dergelijke beslissing van de administratie op een moment dat mensen met hun smartphone kunnen betalen?
bron : compaccount